Van de voorzitter
En zo zijn we beland in de maand maart van ons jubileum jaar!
In alle lagen van onze organisaties zetten vrijwilligers zich in voor de activiteiten van de RRB. Als voorzitter krijg ik dit uiteraard van de diverse kanten mee. Ik ben trots om te zien wat wij met elkaar neer zetten.
Uiteraard gaat dat niet zonder slag of stoot, maar ik zie ook dat wij als RRB een unieke vereniging zijn. Om ons heen zien we dat er steeds meer verenigingen zijn die omvallen of in andere constructies moeten gaan samenwerken om bestaansrecht te behouden.
Hiermee gaat helaas ook vaak een eigen stukje identiteit verloren. Het is dan ook goed om als RRB waakzaam te blijven en goed met elkaar te blijven monitoren hoe de vlag erbij hangt en hoe we elkaar kunnen blijven boeien en binden aan de RRB.
Dit doen we met elkaar en iedereen draagt hier zijn of haar steentje aan bij. Echter mogen we niet uit het oog verliezen dat we een vrijwilligersorganisatie zijn en dus nooit een vorm van 100% zekerheid kunnen garanderen als het gaat om inzet van vrijwilligers, iedereen doet wat hij kan maar het blijft wel vrijwillig. We zijn blij met ieder zijn inzet en dat onze vrijwilligers inzien dat vrijwilligerswerk bij de RRB niet vrijblijvend is! Het is een groot goed om te zien dat we hier uniek in zijn en daar mogen we trots op zijn.
Want zo van vanzelfsprekend als het was is het anno 2020 niet meer. Dit heb ik gemerkt toen ik op 1 februari 2020, samen met onze secretaris, het certificaat "Echt Rotterdams erfgoed" in ontvangst mocht nemen. Als 80e in de lijst waar oud en nieuw erfgoed elkaar ontmoeten en naar verbinding zoeken om elkaar te versterken en er samen sterker uit te komen. Hoe Rotterdams kun je het maken door gezamenlijk de mouwen op te stropen en de daad bij het woord te voegen.
Voor mij als voorzitter betekent dit dat ik graag in een 2e termijn mijn werkzaamheden wil voortzetten en mij dus herkiesbaar stel op de komende Algemene Ledenvergadering. In de hoop dat ik de koers samen met alle vrijwilligers kan blijven voortzetten om zodoende ervoor te zorg dat er ook voor de toekomstige generaties een RRB zal zijn waar leren zwemmen en redden samengaan met een sociaal, vriendschappelijk en vooral gelukkig verenigingsleven.
